Review: Dimitri Verhulst, De laatkomer

Hierbij een review van het boek De laatkomer van Dimitiri Verhulst, in 8 overzichtelijke onderverdelingen.

Auteur: Dimitri Verhulst

Titel: De Laatkomer

Aantal blz.: 140

Uitgegeven door: Atlas Contact

1 Gevoelsindrukken

Het boek De laatkomer van Dimitri Verhulst is zeker een zéér fascinerend boek. Iets heel fijn is dat je niet weet hoe je je moet voelen. Het lijkt op zich een zeer droevige gebeurtenis te beschrijven, maar doordat het hoofkarakter zelf zo… Goedgehumeurd is, krijg je toch weer een soort van blij gevoel. Hierdoor weet je echt niet hoe je je moet voelen, en dat maakt dit boek dan juist zo boeiend, want dat heb je niet vaak bij andere boeken.

2 Thema

Het Thema in dit boek is bijzonder speciaal. Het gaat over een man van 74 die zijn leven beu is, en voor hij sterft nog de act van zijn leven wil beleven: Iedereen doen geloven dat hij dement is!

Je zou denken dat zo’n boek, buiten entertainment waarde, geen echt nut heeft. Maar het is juist het tegengestelde. Dit boek leert je over mensen en hun problemen. Veel mensen op deze wereld zitten wel met iets gelijkaardigs, ongelukkig getrouwd, het gevoel dat ze niets belangrijk gedaan hebben in hun leven, … En in dit boek lees je over zo iemand, die op het eind van zijn leven toch nog iets speciaal wilt voltrekken. Ik geloof dat iedereen, op zijn eigen manier, wel iets uit dit boek kan halen.

3 Hoofdfiguur – karakters

De hoofdfiguur gaat onder de naam Désiré Cordier, een 74-jarige man. Hij is geschreven op een wonderbaarlijke manier. Hij denkt zoals de gewone mens, niet volgens de passende taal regeltjes en al die tralala, en daardoor kan je jezelf gemakkelijk in hem plaatsen. Misschien zijn zen gedachten iets wat te jong voor en 74-jarige man, maar aangezien het boek door een 41-jarige geschreven is, kan je het dat ook niet al te kwalijk nemen. Ik denk dat trouwens iedereen uit ervaring ook wel een iets oudere man kent die in de geest nog wat jonger is.  Of een persoon in de situatie van Désiré zich in het echt ook zo zou gedragen, op zo’n vraag zou ik niet kunnen antwoorden. Want zeg nu zelf, zo een situatie hebben veel van jou kennissen ook nog niet meegemaakt, toch? Maar ik kan wel zeggen dat de Désiré zéér realistisch voorgesteld wordt. En aangezien we hem doorheen het boek heel goed leren kennen, alles wordt vanuit zijn standpunt verteld, durf ik me daar toch over uitspreken.

4 Geloofwaardigheid

Ook al is het een onwaarschijnlijke, sowieso nog nooit gebeurde, en toch ietwat realistische gebeurtenis; voelt het wel realistisch. En zoals ik hiervoor al vermeldde, Désiré is een levensechte persoon, en je kan jezelf echt in hem inleven. En dan krijg je natuurlijk wel dat realistische gevoel. Ik zou er dus echt in kunnen geloven, maar dat kan voor jou totaal niet zijn, de lijn tussen geloofwaardigheid en belachelijkheid in dit boek is zéér dun. Het gedrag van de mensen in dit boek kan ik mij wel voorstellen, en, ook al ben ik te jong om echt mee te kunnen spreken over de gebeurtenissen in dit boek kan ik van horen en zien toch wel geloven dat de mensen realistisch voorgesteld zijn.

5 Compositie

Verward geraak je in dit boek niet, alles volgt elkaar mooi op of je wordt op voorhand gewaarschuwd. Een echte climax is er niet, aangezien je het masterplan van Désiré al in het midden van het boek te horen krijgt, en voor de rest van het boek ook alles volgens plan verloopt. Maar dat maakt de spanningsbouw er niet minder op. Alles komt op een mooie moment, en je komt stapsgewijs meer over Désiré en zijn beslissing tot deze toch ietwat radicale act te weten. Flashbacks zijn er ook genoeg hoor, want dat hoort in een boek! Het boek is niet lang, en zou van mij gerust wat langer mogen zijn. En dat is natuurlijk wat je van een goed boek verwacht. Maar op het einde voel je je toch blij met je lees-prestatie. Je hebt je tijd zeker niet verdaan. Veel dialoog is er niet, het is in de flashbacks wel aanwezig maar het boek is toch vooral een monoloog. Maar daar houd ik wel van.

Er valt genoeg te lachen in dit boek, als je niet beter wist zou je denken dat het een komisch boek is. Maar ja, als je bij het plot nadenkt, is het daar toch iets te serieus voor. Details zijn er genoeg aanwezig, je volgt elke beschrijven door Désiré’s oog, en je krijgt van zijn kijk op de wereld alles te weten.

6 Taalgebruik

Over het taalgebruik kan ik kort zijn. Alles in orde daar, hoor! Mooie woorden, alles leest vlot. En zoals passend in een boek hier en daar een doodnormaal woord vervangen door een fantastisch ingewikkeld woord recht uit de Van Dale dat uiteindelijk toch exact het zelfde betekent als dat simpele woord. Zoals het hoort, dus.

7 Originaliteit – verbeeldingskracht

Zo heb ik het onderwerp nog nooit behandel gezien? Dat kan je wel zeggen ja, als je dit boek niet origineel vind, dan weet ik het ook niet meer. En waarom, wel, dat spreekt voor zich denk ik.

Het boek spreekt ook genoeg aan tot je verbeelding, ja. Dat kan ook moeilijk anders. Een boek over een perfect mentaal gezonde man in een rusthuis voor demente personen, dat bestaat nergens anders. En als dat boek dan maar 140 pagina’s telt, dan ga je snel dingen bij fantaseren, want met dit onderwerp ben je nu nog lang niet klaar.

De cover is origineel gevonden, meer kan ik daarover niet echt zeggen, want daar gaat het ook niet echt om.

8 Overeenkomst met mijn wereld

Natuurlijk zal Désiré je het meeste aanspreken, hij is dan ook het enige personage waar je echt iets over te weten komt.

Na ook een interview met Dimitri Verhulst te lezen, en zijn standpunt te krijgen over de hele heisa(er wordt in het boek ook sterk kritiek gegeven op rusthuizen in België), denk ik toch dat hij het probleem een beetje van 1 kant bekijkt. Maar dat heeft ook zoveel met het boek niet te maken, dus laat ik het hierbij.